De Gradje Soetekouw Bokaal

Tijdens de eerste Lauwse Dweildag strijden de deelnemende dweilorkesten in de Leutklasse om de Gradje Soetekouw Bokaal. Deze prijs valt ten deel aan het orkest dat op de meest vermakelijke manier het publiek weet te amuseren. De bokaal is ook niet zomaar genoemd naar Gradje Soetekouw, die hiermee postuum wordt geëerd. Met zijn vernoeming naar deze bokaal willen de harmonie en het dweilorkest de mooie herinneringen aan Gradje levendig houden. Gradje kon als geen ander mensen amuseren. Maar wie was Gradje eigenlijk?

Gradje Soetekouw was een koorzanger, artiest, dorpsmens, familieman, komiek en organisator. Foto: Collectie fam. Soetekouw

Hij trok eens stevig aan zijn sigaar. Schoof zijn hoed wat achterover en trok een aantal keren snel achter elkaar zijn wenkbrauwen op. De tijd die hij daarvoor nam, was precies voldoende om zijn mening te vormen. Dan keek hij wat ondeugend over zijn bril heen, blies een rookwolk omhoog en volgde er steevast een vloedgolf aan woorden. Want Gradje Soetekouw wist altijd op de juiste manier en op het juiste moment zijn mening te geven. Zijn karakteristieke en inmiddels legendarische uitspraak ‘Simsalabim’ was kenmerkend voor wat hij aan goodwill kon losmaken bij particulieren en bedrijven als hij op pad was voor het goede doel. Want hij zette zich maar wat graag in voor het verenigingsleven van zijn dorp Lauwe.
Gradje Soetekouw was Leeuwenaar in hart en nieren en zette zich tientallen jaren in voor het sociale en maatschappelijke leven in Beneden-Leeuwen. Jaarlijks hielp hij eind november en begin december Sinterklaas. Ook vormde hij samen met Jan van der Aa een komisch duo en heeft op vele partijen en feestjes naam en faam opgebouwd. Tientallen rollen heeft hij gespeeld in toneelstukken en bij de Boerenbruiloften vervulde hij steevast de rol van dorpspastoor alsof hij nooit anders had gedaan. Als spreekstalmeester bij het Rad van Fortuin of als veilingmeester wist Gradje voor de verenigingen veel geld te vergaren. Maar liefst 66 jaar was Gradje lid van het parochieel herenkoor. “Als ik later dood ben, vraag ik aan bij de hemelpoort aan Petrus een plaatsje dicht bij de muziek,’ aldus de volkskomiek.
Met carnaval sprong hij ooit eens op een platte kar, waarop muzikanten een blaaskapel vormden. Spontaan nam hij de rol van dirigent op zich, zonder ook maar enige noot te kunnen lezen. Die rol liet hij niet meer los. Niemand kon hem er op betrappen dat hij een fout maakte, hij gaf vakkundig de maat aan en voelde de muziek perfect aan. Niet zelden maakte hij daarbij een swingend dansje of soms zelfs de gekste kapriolen. Het publiek smulde ervan.
Als vakkundig beeldhouwer was hij een ware kunstenaar met zijn beitels en het hout even goed als hij tovenaar was met woorden. Gradje was aan de oppervlakte een clown die met zijn grimassen en vrolijke opmerkingen het ‘Volk van Judea’ wilde vermaken, zoals hij dat vaak verwoordde. Maar achter dat vrolijke masker zat een wijs man, die problemen wist op te lossen door de vinger op tijd op de zere plek te leggen en die onenigheden feilloos wist op te lossen. Hoewel Gradje in zijn laatste levensjaren niet meer actief deelnam, was zijn overlijden op 10 augustus 2004 een grote aderlating voor de muziekvereniging. Bijna 40 jaar was Gradje bestuurslid van Harmonie Koning Willem III en heeft zich hiervoor altijd belangeloos, maar met heel veel enthousiasme ingezet. Het is dan ook een geweldig eerbetoon aan deze kleine, grote man om tijdens het Dweilorkestenfestival 'de Lauwse Dweildag’ de Leutbeker voor meest amusante dweilorkest naar hem te mogen vernoemen, De Gradje Soetekouw Bokaal is bestemd voor het dweilorkest, dat op de meest spraakmakende manier het ‘Volk van Judea’ weet te vermaken.