Aan de rand van oorlog en vrede

Na de bevrijding van het grootste gedeelte van Zuid-Nederland in september 1944 worden - op de 21e van die maand - vanuit het verzet de Stoottroepen opgericht als onderdeel van de Binnenlandse Strijdkrachten. De vrijwilligers voor dit nieuwe onderdeel van de Koninklijke Landmacht komen voornamelijk uit de provincies Noord-Brabant, Limburg en Zeeland. De Stoottroepen van het Commando Brabant komen onder Brits bevel te staan, terwijl de Stoottroepen van het Commando Limburg onder Amerikaans bevel gaan vallen.

De geallieerden kunnen de ‘Stoters’ goed gebruiken: zij kampen aan het front in het zuiden van Nederland met een troepentekort. De meeste compagnieën van de Brabantse Stoottroepen worden ingezet aan de oevers van de Maas en Waal. Zij moeten vijandelijke infiltraties in het rivierengebied tegengaan, om te voorkomen dat de Duitsers vernielingen aanrichten of krijgsgevangenen maken.

Vanaf januari 1945 bewaakt een aantal compagnieën van Commando Brabant het front in Zeeland. De compagnieën uit Limburg versterken voornamelijk het front in het zuiden van deze provincie door wacht- en verkenningspatrouilles uit te voeren. Veel van de Stoters zijn uiteindelijk maandenlang actief op Nederlandse bodem. Een ander deel trekt de laatste oorlogsweken diep Duitsland in. Van de 6.000 Stoters die tussen september 1944 en mei 1945 onder de wapenen komen, sneuvelen er 102.

Elk jaar worden op de tweede zondag van oktober de Gesneuvelde Stoottroepers herdacht. Naast de gevallen stoters in de Tweede Wereldoorlog worden ook de Stoottroepen herdacht die bij latere missies en uitzendingen om het leven zijn gekomen.

Groepje Brabantse Stoottroepen, Brits uitgerust, in een verdedigingspositie langs een dijk aan Waal.

Aangetreden groep Stoters gekleed in overall en met vooroorlogse helm, Limburg 22 september 1944.

Stoters, met een .30 mitrailleur in een gecamoufleerde stelling en bewapend met Stenguns, vermoedelijk in de omgeving van Roosteren en Nieuwstadt in Limburg, oktober 1944.

Bron: Nederlands Instituut voor Militaire Historie