Column Alledag

Onze columnist Bob Meinona is terug van weggeweest. In 2010 en 2011 schreef hij ook al wekelijks. Sinds editie 400 zal hij wekelijks een column verzorgen voor Blik op Beneden-Leeuwen. Hij richt zich daarbij zoals voorheen ook nu weer op een gebeurtenis of activiteit van alledag.

Inzoomen

Lang zat ik in de zogenaamde ontkenningsfase. Vooral als de letters niet al te groot zijn, moest ik de tekst steeds wat verder van mijn ogen vandaan houden om te kunnen lezen wat er stond. Dat gebeurde vooral in de supermarkt. Op sommige etiketten zijn de letters sowieso te klein om goed te kunnen lezen. Maar ook het grotere lettertype kon ik soms al niet meer zo makkelijk onderscheiden. En als je dan al probeerde te lezen wat er op het etiket gedrukt stond, kon het alinea anders dan dat het product in je handen zover mogelijk bij je ogen vandaan werd gehouden. En altijd was er dan wel iemand die dat gadesloeg en steevast riep: 'Je armen niet lang genoeg meer?'

Op een dag zag ik in de stellingen van de plaatselijke Hema, ja die van de Eenheidsprijzen, die onlangs werd overgenomen door een Belgische investeerder, dat er leesbrillen werden verkocht. Normaal zou je eraan voorbij lopen, maar nu de ogen de betekenis van letters en woorden wat moeilijker aan de hersenen doorgeven, zou zo'n bril wellicht uitkomst kunnen bieden. Ik zette in de winkel zo’n leesbril op en keek in de spiegel die er in de buurt hing. Het is een grappig gezicht met die bril en het prijskaartje dat op mijn neus bungelt. Een leesbril lijkt de start van een volgend tijdperk, terwijl er zoveel mensen zijn die zo'n beetje hun hele leven al brildragend zijn. Het zegt dus helemaal niets over je leeftijd. Ik rekende de leesbril aan de kassa af en legde die thuis op de rand van de kast.

De weken erna kom ik op tal van plaatsen waar ik steeds hard wordt geconfronteerd met slecht zicht en een leesbril die nog altijd op de rand van de kast ligt. Hoe vaker ik voor dergelijke hinderlijke momenten kom te staan, des te vaker gaat de bril mee. Het wordt onmiskenbaar een gewoonte. Intussen zijn er al wat extra brillen aangeschaft. Eén voor in de auto (niet omdat ik voor het autorijden een bril nodig heb, maar dan heb ik er altijd een bij me), één voor bij de computer en één om mee te nemen naar het werk. Er gaan maanden overheen vooraleer het een goede gewoonte is om niet meer zonder bril ergens heen te gaan. Ik ben de ontkenningsfase gepasseerd. Komt daar het woord 'brildragend' vandaan?

Als ik aan de computer werk en de bril langere tijd heb gebruikt, merk ik dat wanneer ik de bril afzet, de omgeving er wazig uitziet. Bij de eerste keren dat ik de leesbril gebruikte, had ik direct scherp beeld als ik dé bril afzette. Nu duurt het steeds langer voordat de ogen corrigerend werken en gewend raken aan de omgeving zonder bril. Het instellen van de scherpte door mijn ogen neemt stiekem steeds meer tijd in beslag. Er is een slijtageslag ingezet die onomkeerbaar is, zo wordt mij duidelijk. Het tijdperk dat ik de hele dag een bril zal moeten gaan dragen komt met rasse schreden naderbij. De keren dat ik in de supermarkt als smoes een product liet vallen en zo snel even het etiket kon lezen, ligt nu ver achter me. Het wordt tijd om de waarheid 'onder ogen te zien.'