Gedicht van de week

Wat is het prachtig als je een gedicht kunt schrijven over de mooie dingen van het leven. Een gedicht waarmee je een glimlach kunt opwekken. Maar het leven kent ook zijn droevige kanten. De gedichten uit deze reeks kenmerken zich door het leven van alledag te benoemen. En daar zitten soms ook de minder leuke of aangrijpende onderwerpen bij.

Stèrk zijn

Door Rinie van Haren

Ze rijen onderweg naor huis
d’r is nog niks gezèèd
ieder z’n gedachten
d’r is un steen verlèèd

Hij kik un keer naor rèchts
un traon glimt in ut licht
un ongewone spanning
is te zien op heur gezicht

De arts die hâ gin twijfel
ut nijs kwaam es un klap
ze zijn nog flink ontdaon
Zij vuult d’r-eige slap

‘Hoe zeg ik ut de keinder?
dè spôkt nou dur m’n hoofd.
We zouwen altèd eerlijk zijn.
dè heb ik ze beloofd.’

’t Is ut urste wè ze zegge kan.
Hij brèkt zowèt in tweeje
Hij houdt ut ôk nie langer dreug
’t is nog mar net geleeje.

Ze ha’n allebei-j di slechte nijs
totaal nie aon zien kômme
hoe ut nou toch verder môt
wit hij effe nie, potdomme.

Vur heur is ’t nog ut ergste
zij kreeg ut vur de kieze
en hij? Hij mot nou sterruk zijn
en z'n èige nie verlieze

Es hij z’n haend legt op d’r knie
Kik’t-ie heur heel efkes aon.
‘We laote echt mekaor nie los.
Nou we dur di dal heen gaon.’

Ze kikt en zegt dan zômar,
mi un lach op d’r gezicht:
’t Was nog noot zô donker,
of ut wor vaneigus licht.’

Rvh20191016