Gedicht van de week

Dit gedicht is voorlopig de laatste in deze serie. Maar niet getreurd, er komt een nieuwe serie vanaf september. Volgende week start op deze plek een nieuwe serie verhalen over Schoenfabriek Ivo van Haren N.V. Maar nu eerst terug naar het gedicht van deze week dat anders is dan alle voorgaande. Het is niet in het dialect, gebaseerd op een gebeurtenis van een aantal jaren geleden.

Gebaar

Door Rinie van Haren

Met een ballon in zijn hand
tussen zijn pa en ma
komt hij naar me toe
op de plek waar ik dan sta

Het was de laatste keer
dat hij nu is bestraald
het is nu maar te hopen
dat de tumor is verschraald

De knul die is pas vier
Voor zo’n ziekte veel te klein
en toch heeft hij iets vrolijks
al verliest hij steeds terrein

Het apparaat met stralen
noemt hij Radio Bob
die zou hem beter maken
zo dacht men soms hardop

Die ballon was een kadootje
van ’t afdelingspersoneel.
Het afscheid van Radio Bob
was minder sentimenteel

Op de terugweg in de taxi
‘Rijden we langs NEC?’
Ik stuurde naar het stadion
tot vlakbij de entree

De knul begon te lachen
zelfs te stralen van geluk
als ik daaraan terugdenk
dan ben ik van mijn stuk

dan zie ik weer de rouwkaart
zijn naam stond vetgedrukt
hij kon de strijd niet winnen
is van hier weggerukt

Ik moet er vaak aan denken
die lach op zijn gezicht.
Het verlies in dat gezin
heeft heel veel aangericht

Mijn advies aan iedereen:
Doe moeite voor elkaar
Want vreugde kun je scheppen
al met het kleinst gebaar

RvH20190501

Voor Julian