Herinneringen

Blik op Beneden-Leeuwen is een platform voor iedereen uit Beneden-Leeuwen en omgeving. Actuele berichten, gemeentenieuws, een serie gedichten maar sinds kort ook overwegingen. Maar ook voor iedereen die een ervaring wil delen of een anekdote wil vertellen. Diaken Peter de Snoo stuurde deze week een mooi verhaal naar de redactie.

Het zijn de kleine dingen die mij doen genieten. Toen mijn kleindochter twee jaar was ging ik met haar fietsen. Ze zat in het kinderzitje voorop. Door de polder fietsend zag ik een stal openstaan en vroeg aan de man en vrouw op het erf of ik even door de stal mocht fietsen. Dat mocht en toen we eruit kwamen had mijn kleindochter haar oren dicht. De vrouw op het erf vroeg “waarom houdt ze haar oren dicht?”
Omdat ze het vindt stinken, was de reactie van de kleine.
“Maar dan doe je toch je neus dicht” was haar reactie.
Tsja, wat weet je nu als tweejarige stadse, er was nooit iemand geweest die het haar verteld had en ik liet het zo. Toen ze vier was zat ze achterop in het zitje. Nu was het de tijd om dierengeluiden na te doen. U kent dat wel. Hoe doen de koetjes, de schaapjes, de geitjes? Alle geluiden kende ze perfect tot opeens mijn vrouw vroeg: “Hoe doet opa”?
“Hallo, hallo” riep ze en de beide armpjes gingen de lucht in.
Nu is ze zes en kan zelf fietsen. Als we de dijk op fietsen vraagt ze vooraf: “Opa gaan we de dijk op lopen?”
“Nee, we gaan fietsend en doen een wedstrijd wie het eerste boven is”, was mijn antwoord.
De kleine beentjes zetten zich in beweging en ja hoor, ze was als eerste boven.
Ja het is leuk als je weet dat je kleinkind slecht tegen haar verlies kan.
“Opa ik heb gewonnen, he?” Ja zeker, ook op je zelf, denk ik dan.

Met dank aan Peter de Snoo voor het delen van zijn mooie herinnering. Heeft u ook van die intense mooie momenten? Stuur ze gerust in.