Huiveringwekkende taferelen in House of Horror

Door Rinie van Haren

Langs het Scoutinggebouw aan De Peel markeren grote, van kleuren veranderende, kubussen de toegang naar The House of Horror. Een lange rij wachtende mensen dampen met hun adem in de koude avondlucht. Op de achtergrond klinken angstaanjagende geluiden, thrillermuziek, en af en toe een gil. In de vroege avond van deze Halloweennacht is de temperatuur al flink gedaald. Is het daarom of vanwege de spanning dat er bij sommigen een koude rilling over het lijf loopt? Men gebruikt de kou soms als excuus, maar zijn het niet de onvoorspelbare en duizelingwekkende momenten die hun voortekenen verraden?

Leden van Scouting Don Bosco en CV De Oellebolle hebben de handen ineen geslagen om de organisatie van de eerste editie van House of Horror gestalte te geven. Al dagen vooraf zijn leden druk in de weer om het scoutingterrein te voorzien van een looproute met behulp van geblindeerde bouwhekkens. Die route leidt dan de bezoekers langs een aantal mysterieuze plekken waar zich vreemde en soms ook angstaanjagende taferelen afspelen.

Foto: Markeon

Kleine groepjes worden met enige tussenpozen toegelaten tot het terrein en dan overgeleverd aan wat hen zal gebeuren. Een heks ontvangt de groepjes en leidt hen naar een oude bekende. De trollenkoning die in 2006 te zien was in de Sprookjestuin in de tuin van verpleeghuis St. Elisabeth, was deze avond aanwezig om als het ware de bezoekers te waarschuwen voor wat hen te wachten staat. Dan gaat er een deur open en wordt de route gevolgd. Ik loop in een groepje jonge tieners. Vier jongens en een meisje van tussen de 10 en 12 jaar, die voor elkaar niet willen laten merken dat ze niet geheel op hun gemak zijn. Ze nemen ogenschijnlijk alles luchtig op maar als er in het pikkedonker een nieuwe ruimte moet worden benaderd, wil niet direct iemand als eerste. Dan staat de eerste durfal op en loopt voor de groep uit. We passeren een oude man die bij een TV voor zich uit zit te staren. In zijn armen draagt hij een baby die onder het bloed zit. Verderop zit een meisje op haar bed en heeft een griezelige pop in haar handen die elk moment tot leven kan komen. Snel verder. Er worden snoepjes aangeboden door een mysterieus figuur, maar die hebben de vorm van ogen. Laat toch maar liggen, denken de jongeren en snellen verder. Achter hen verschijnt opeens een horrorclown. Ik kan de groep niet eens meer bijhouden. Even later kom ik ze weer tegen als ze door een verpleegster worden gesommeerd plaats te nemen in een soort wachtkamer. Achter het scherm klinken hakkende geluiden en gejammer. De vijf zijn muisstil. Als we even later verder mogen, twijfelen de vijf. Nu is de spanning echt te snijden. De verpleegster dwingt de groep door te lopen. We zien een verwarde chirurg die een patiënt aan het bewerken is die op de operatietafel ligt. Een bloederig en heftig tafereel. De patiënt heeft niet zijn geluksdag, zo is mijn vermoeden. Een bloederig spektakel dat zelfs voor deze speciale kindereditie een heftige aanblik is. Maar ja, het is dan ook House of Horror, dat is niet voor watjes. Als we langs een kerkhof lopen, verschijnt opeens een enge man met een draaiende kettingzaag. De man met de zeis moet nog worden gepasseerd en dan lonkt in de verte een kampvuur waar kan worden nagepraat over deze spannende tocht.

Foto: Markeon

Bij het kampvuur vertellen ze elkaar dat ze ‘helemaal niet bang waren’ en dat alleen die dokter ‘best eng’ was. En dat ze nog wel een keer willen. Ja, dan weet je wat er te verwachten is. De hele organisatie is zorgvuldig voorbereid en van het begin tot het eind goed geregeld. Aan de kassa kwamen nog veel mensen die niet al een kaartje in de voorverkoop hadden gehaald. Misschien om de weersverwachtingen af te wachten. Berrie van der Sluijs vertelt namens CV De Oellebolle: 'De eerste versie is een groot succes geworden. De samenwerking met Scouting Don Bosco is zeer goed bevallen en vraagt nu al om een vervolg. We hebben ruim 250 bezoekers mogen verwachten en daar zijn we erg tevreden over. We hebben ook veel positieve reacties ontvangen. Volgend jaar gaan we zeker een tweede editie organiseren en hopen dan nog meer mensen te mogen begroeten.'

Fotoreportage: Markeon