Ode aon ons mam

Deze week ontving ik een verzoek om een gedicht te schrijven voor een bijzondere en emotionele gebeurtenis. Daarom draag ik het Gedicht van deze Week - wederom in dialect - op aan lieve vrienden die momenteel een moeilijke periode doormaken. (Ook belangstelling voor een Gedicht Op Maat? Neem dan gerust contact op via het contactformulier)

Ode aon ons mam

Door Rinie van Haren

Ons mam, ze is in ons gezin
de spil wor ut um draei-jt
ze waest, ze poetst en hèt nog tèd
vur de klere die ze naei-jt

Ze vègt de haend af aon d’r schort
Ut ète stee wèr klaor
zo gee ut alle dage vort
gin draei-jboek ligt er klaor

Un kneup is los, un boks is vies
de bôdschappe gehaold
steeds vaker kum toch ut besef
ze is onderbetaold

Noot was er iets teveul
Ut is nie te geleuve
altèd wèr de keinder urst
vierentwintig - zeuven

Nou ik zelluf keinder heb
besef ik meer dan oot
dè d’r heel wè bij kum kijke:
keinder worre nie zomar groot

Ik heb oe soms teleurgesteld
dè was nie altèd fijn
de waorheid nie altèd verteld
dè duut me nou pas pijn

Ik heb nie altèd stilgestaon
bij al ons wel en wee
mar ben oew o zo dankbaar
mit wè ge vur ons dee

Ge was er steeds mi raod en daod
ik koester heel mun jeugd
un moeder mi un hart van goud
en altèd lèvensvreugd

Ut uur kum langzaam dichterbij
dè gij d’r nie mèr bent
ik koester meer dan oot
elk gezameluk moment

Ik haauw oew haend heel stevig veast
‘Wè mot ik zonder jou?’
Mun stem trilt es ik zachtjes zeg
‘Bedankt, ik hou van jou’

Rvh20190410