Spannende uren voor Corsoclub Maas en Waal

Op de open dag op zondag 9 september gaat het er nogal ontspannen aan toe. Veel vrijwilligers zijn aanwezig en iedereen heeft zo zijn of haar eigen taken. Mensen die aan lange dissen bezig zijn met het voorbereiden van de producten, het sorteren op grootte of het aanbrengen van de lijm. Op de steigers die rondom de praalwagen zijn opgesteld staan vrijwilligers om de producten op kleur en grootte aan te brengen op de ingekleurde vakken. Maar er zijn ook vrijwilligers die hand- en spandiensten verrichten zoals het verzorgen van de koffiehoek en catering. Overal waar je kijkt is bedrijvigheid.

Voorzitter Aart van Gelderen is tevreden hoe een en ander verloopt. Er zijn voldoende producten te verkrijgen al liggen de prijzen hoger dan vorig jaar, natuurlijk vanwege de droogte deze zomer. Toch heeft die droogte geen buitensporige problemen veroorzaakt. ‘Wel zien we bij de druiven de afscheiding van vocht, iets wat we nooit eerder hebben meegemaakt. We hebben extra blazers laten komen om de druiven droog te blazen, anders kunnen we ze niet verwerken. Het schijnt een gevolg te zijn van deze warme zomer,’ zo constateert Aart. De oproep om nieuwe vrijwilligers heeft wel geresulteerd in nieuwe aanmeldingen, maar er is nog altijd plaats voor meer mensen. ‘Door omstandigheden zijn er dit jaar een aantal afgehaakt. Enkele daarvan hebben te kampen met blessures en kunnen onmogelijk helpen. Dat zijn mensen die al jaren meedraaien en daarmee mis je dan wel ervaren mensen.’

Met veel geduld en precisie worden de producten geselcteerd, bewerkt en voorgelijmd. Foto: Markeon

Ontwerper Paul Zwaan is er opnieuw in geslaagd om een praalwagen te ontwerpen die in niets vergeleken kan worden met zijn vorige ontwerpen voor Corsoclub Maas en Waal. Of toch wel? Zien we hier niet enige gelijkenis met de succesvolle bijdrage ‘Street-Art’ uit 2014? Paul lacht en bekent dat er wel ideeën van toen zijn gebruikt. Zo heeft deze praalwagen een kleurrijk schouwspel met hallucinerende paddo’s en aan de andere kant een vlak lijnenspel dat de trippende werking ervan moet voorstellen. De stroboscopen die dit jaar worden geïnstalleerd vanwege de extra ‘Corso by Night’ moeten die trippende werking versterken. ‘Ik heb er niet echt een verhaal bij’, licht Paul toe. ‘De jury wil dat altijd graag maar ik vind dat de toeschouwer vooral zelf moet kijken, beleven en oordelen. Net als bij een schilderij. Je ziet en beleeft wat je zelf wilt.’ Paul was vorige week ongerust over de stand van zaken, maar deze week is dat gevoel weggenomen omdat er een flinke inhaalslag is gemaakt. ‘Elk jaar is anders en je kunt nooit echt vergelijken. Je leeft van de momenten. Natuurlijk moet er nog veel gebeuren maar je kunt niet vooruit werken. Het komt altijd aan op de laatste week.’
Wat is er voor extra werk verricht om de wagen van goede verlichting te voorzien? Paul antwoordt: ‘We hebben er geen extra werk van gemaakt. Ik vind de verlichting niet zo belangrijk. Het is een nieuw onderdeel van het Fruitcorso en daar moet je wel in meegaan. Er wordt ook wel een extra prijs voor beschikbaar gesteld, maar ik ga liever voor de echte prijs. Daarin zit pas echt de beloning.’ Voor die verlichting heeft zich de Tielse sponsor MacBright gemeld die voor de materialen en adviezen heeft gezorgd.

Paul legt uit dat elke appel in dezelfde richting moet liggen en even groot moet zijn. Foto: Markeon

Vele andere sponsoren uit de regio hebben ervoor gezorgd dat ook dit jaar weer een Maas en Waalse deelname aan het Tielse Fruitcorso kan worden gerealiseerd. De kosten zijn niet gering nu er ook voor de bouwhal huur moeten worden afgedragen. ‘Het liefst zou Corsoclub Maas en Waal een eigen hal beschikbaar hebben. Of zlef bouwen, samen met andere verenigingen. Zo zou je bijvoorbeeld met de twee Leeuwense carnavalsverenigingen de handen ineen kunnen slaan. We zitten in verschillende seizoenen waardoor de hal prima jaarrond gebruikt kan worden zonder dat we elkaar hinderen en samen de kosten zouden kunnen delen. Het is zomaar een optie, maar misschien dient zich een andere mogelijkheid aan. We staan er open voor. Ja, je mag gerust een oproep plaatsen’, besluit Aart lachend.

De paddo's staan nog in de steigers. Pas als de wagen uit de hal is gereden, kunnen de bovenste delen worden geplaatst. Foto: Markeon

Rini Maas is één van de lassers, die het voorbereidend werk heeft gedaan, de beginfase van de praalwagen. Een paddestoel heeft een wat tenger onderste deel en een grote 'hoed'. Je moet dan oppassen om niet topzwaar te worden als alle producten erop zitten. Paul heeft daarom de onderste delen van de paddestoelen wat massaler bij elkaar staan zodat er een stevige structuur ontstaat. Dat is op zich al een hele berekening. De Street-Art wagen uit 2014 is later verkocht aan een corsogroep uit Leersum. Daar heeft de wagen een jaar later deelgenomen aan het Bloemencorso. Andersom zou dat dus nooit kunnen, om maar even aan te geven hoe belangrijk dat is om zo'n verschil aan gewicht vooraf te berekenen. Rini zal samen met drie anderen de wagen op het parcours tijdens het Fruitcorso begeleiden.

Opvallend is de verjonging in de corsoclub. Aan de respectabele bovenkant van de leeftijdsgroepen vallen vrijwilligers af, maar er zijn nu ook enkele jongeren die zijn aangesloten. ‘Dat doet ons goed en zouden we de komende tijd heel graag zien uitbreiden. Een speciale oproep voor meer jongeren is zeker ook gewenst. Voor een jeugdwagen vanuit Maas en Waal, dat is letterlijk en figuurlijk nog een brug te ver. Maar voorlopig meer jongeren als vrijwilliger, dat zou geweldig zijn.’

Het is zeker niet saai. Wel ben je soms repeterend werk aan het doen, maar ook dat wisselt steeds af met andere producten, posities en kleuren. Corsowerk is monnikenwerk, en het resultaat altijd verbluffend mooi. Kijk op de website voor meer informatie: www.corsoclubmaasenwaal.nl

Foto's: Markeon